"... Φτάνω στο ζήτημα της κατεύθυνσης την οποία ακολουθούν οι "αρχηγοί" της προσωρινής κυβέρνησης. Αγαπητέ μου κόμη, λέτε "οι αρχηγοί", για να μην πείτε "ο αρχηγός". Πάνω απ\' όλα, αγαπώ την αλήθεια. Και κατά συνέπεια, σας δηλώνω ότι αν τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν μία τέτοια κατεύθυνση που δεν επιδοκιμάζεται από το Παρίσι, ο μόνος που θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος είμαι εγώ.
Τα κίνητρα όμως, επί των οποίων βασίζεται αυτή η αποδοκιμασία χρονολογούνται από την άφιξη της μεγάλης και της μικρής διπλωματίας στην Ελλάδα.
Το γεγονός αυτό είναι αξιοσημείωτο και δεν παρέλειψα να το επισημάνω στον κ. κόμη Γκιγμινό και στον κ. ντε Σαιντ-Ντενί.
Προχώρησα πιο πέρα. Εξηγούμενος μαζί τους με απόλυτη ειλικρίνεια, τους υπέδειξα τα πρόσωπα που μπήκαν στον κόπο να κάνουν τους προεστούς ή τους παλιούς αφέντες των επαρχιών της Ελλάδας να νιώσουν την ταπείνωση στην οποία τους καταδίκαζε μια Κυβέρνηση, της οποίας η εξουσία συγκεντρωνόταν σε ένα μόνο άνθρωπο, που δεν είχε αίμα βασιλικό και τον οποίο, άλλωστε, στην Ευρώπη και τη Γαλλία θεωρούσαν ως Ρώσσο.
Το μάθημα αυτό επαναλήφθηκε από τους αφοσιωμένους και μη πράκτορες μιας άλλης διπλωματίας. Αυτό μου φαίνεται πως είναι αρκετό για να αφυπνίσει σε κάθε κακή συνείδηση την ελπίδα μιας τάξης πραγμάτων που να μοιάζει στην παρελθούσα...".
Προς τον κ. κόμη ντε Λοβέρντο, στο Παρίσι.
Πόρος, 3/15 Δεκεμβρίου 1828